42. Daleko w M...

Obudził mnie Robert. Była 14 więc już po treningu.
-Magda!
-Słucham...
-Coś ty powiedziała Marco?!
Wiedziałam.że Reus sie wygadał.
-O co chodzi?
-Wiem że moja mama cie nie lubi ale nie zepchneła by cie ze schodów!
-Ale to zrobiła!-powiedziałam
-Nie kłam!
-Mówie prawde...
-Nie!
-Ona taka jest!-krzyknełam
Robert po moich słowach uderzył mnie w twarz.
-Nie nawidze cie!-krzyknełam
-Przepraszam...
Wybiegłam z domu. Tym razem byłam zrospaczona. Do Madrytu nie pojade bo mnie znajdą... więc pojade do Monachium. Długo jechałam. No ale w końcu dotarłam. Wysiadłam pod stadionem. Bawarczycy właśnie skończyli trening. Kilka twarzy rozpoznawałam.
-Hej ty chyba jesteś Magda?-powiedział jakiś piłkarz-dziewczyna Roberta...
-Już nie-odparłam
-A to dlaczego?-spytał inny
-Bo czasem nie układa sie...
-A co tu robisz?-spytał znów
-Czekam na Lahma...
Wtedy zobaczyłam osobe którą znałam.
-Magda...
-Philipp-przytuliła go
-Ooo co ty jesteś...-spojrzał na mój brzuch
-Tak... czy moge u ciebie sie zatrzymać?
-Jasne a gdzie walizki?
-Nie mam...
-Ok... dobra pa chłopaki
Siedliśmy do auta. Po drodze wszystko mu wyjaśniłam. Lahm powiedział że dziś ma przyjść do niego Robben. Dostałam pokuj. Położyłam sie i leżałam. Nagle zadzwonił telefon.
-Słucham?
-Hej gdzie sie podziewasz?-spytała spokojnie Gabi
-Ja jestem u mojeko kochanka...
-Gdzie?!
-Daleko w M...
-Ok w M... papa
                     Gabi
-I co?-spytał Marco
-Jest w M-odparłam
-Może Madryt... albo Maroco...